Παρασκευή 22 Μαΐου 2020

Κριτική για το The Invisible Man


Η Universal Pictures το 2013 ξεκίνησε τη δική της προσπάθεια να δημιουργήσει το δικό της ενιαίο σύμπαν, ακολουθώντας τα χνάρια των Disney και Warner Bros. που είχαν τα MCU και DCEU αντίστοιχα, που δεν θα περιελάμβανε υπερήρωες αλλά θα είχε τα κλασσικά τέρατα από τη βιβλιοθήκη της. Οι Roberto Orci και Alex Kurtzman είχαν πάρει τα ηνία του Dark Universe και το reboot του The Mummy θα αποτελούσε την έναρξη του, αν και δημοσιεύματα ήθελαν το Dracula Untold να έχει αυτό το ρόλο.


Το The Mummy έκανε πρεμιέρα στην Αμερική στις αρχές Ιουνίου του 2017 και το αποτέλεσμα (τόσο στο καλλιτεχνικό όσο και στο οικονομικό κομμάτι) δεν ήταν το επιθυμητό για το στούντιο, κάτι που οδήγησε στην έξοδο τους Orci και Kurtzman. Ο μετρ των θρίλερ με χαμηλό προϋπολογισμό, Jason Blum πήρε το χρίσμα από την Universal, με τον παραγωγό να αποφασίζει να χαράξει μια παρόμοια στρατηγική με αυτήν της WB στη μετά Zack Snyder εποχή στο κινηματογραφικό σύμπαν της DC. Δηλαδή αυτόνομες ταινίες που θα έχουν ελάχιστη έως και καθόλου σύνδεση με άλλες, και οι εκάστοτε δημιουργοί θα έχουν απόλυτη ελευθερία.


Το πρώτο φιλμ που θα εγκαινιάσει τη νέα εποχή με τα τέρατα είναι το reboot του The Invisible Man και μετά από μια μεγάλη εισαγωγή, έφτασε η στιγμή να διαβάσετε τη γνώμη μου για το έργο. Το The Invisible Man είναι αρκετά καλό θρίλερ τρόμου, με το πρώτο μισό να είναι αργό έως σε κάποια σημεία βαρετό που σε κάνει να θες να παρατήσεις την ταινία, αλλά οι καταιγιστικές εξελίξεις που έρχονται στη συνέχεια σε αποζημιώνουν. Το μεγαλύτερο θετικό που βρήκα είναι πως ο Leigh Whannell απέφυγε τα κλισέ που συχνά βρίσκουμε σε παρόμοιες ιστορίες και επέλεξε ανατροπές ώστε ο πρωταγωνιστικός χαρακτήρας να βρει τη λύτρωση που έψαχνε από την πρώτη στιγμή. Η Elisabeth Moss μας παρέδωσε μια απολαυστική ερμηνεία (ίσως η κορυφαία στην καριέρα της), με το υπόλοιπο καστ να έχει ουσιαστικά βοηθητικό ρόλο.

 Βαθμολογία: 8.8/10


Trailer:


0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου