Κυριακή 23 Ιουνίου 2019

Κριτική για το Men in Black: International


Το Men In Black International, γνωστό και ως MIB: International, είναι αμερικανική κωμική ταινία επιστημονικής φαντασίας του 2019, η δεύτερη προσπάθεια του F. Gary Gray σε blockbuster φιλμ ως σκηνοθέτης, που κουβαλά το σενάριο των Art Marcum και Matt Holloway. Αποτελεί το πρώτο κινηματογραφικό spin-off της πρωτότυπης τριλογίας με τους Will Smith και Tommy Lee Jones, που με τη σειρά του είχε ως βάση τα κόμικς των Malibu/Marvel με το ίδιο όνομα από τον Lowell Cunningham.


Αυτή είναι η πρώτη ταινία μετά από 7 χρόνια αποχής και στο καστ έχει τους Chris Hemsworth, Tessa Thompson, Kumail Nanjiani, Rebecca Ferguson, Rafe Spall, Laurent και Larry Bourgeois και Liam Neeson ενώ η Emma Thompson επιστρέφει για τρίτη φορά στο franchise μαζί με τον Tim Blaney που είχε το ρόλο του Frank the Pug στις πρώτες δύο. Με το κόστος να μένει σε χαμηλά επίπεδα, κάτω των 100 εκατομμυρίων, η ταινία φαίνεται να χρειάζεται 300 εκατομμύρια για να πάρει θετικό πρόσημο αλλά δεν ξεκίνησε με το καλύτερο τρόπο την πορεία του και δεν φαίνεται να έχει πιθανότητες να φτάσει στα επίπεδα των άλλων.

Η υπόθεση διαδραματίζεται στο ίδιο σύμπαν με τις προηγούμενες ταινίες και έχει την μυστική οργάνωση Men in Black να προστατεύουν τους ανθρώπους από ότι εξωγήινο υπάρχει, αλλά πλέον υπάρχει καλύτερη τεχνολογία που επιτρέπει στους εξωγήινους να ζουν και αυτοί ειρηνικά στο πλανήτη μας. Στη νέα περιπέτεια όμως, για την οποία μαθαίνουμε και μικρές πληροφορίες για το από πού προήλθε η οργάνωση, θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τη μεγαλύτερη τους απειλή, η οποία έρχεται εκ των έσω.


Όταν αποφάσισα να πάω να δω τη ταινία, ήταν μετά από τα αρνητικά γεγονότα που κυκλοφόρησαν. Και η αλήθεια υπήρχε μια αρνητική προδιάθεση σε αυτό που θα έβλεπα. Η αλήθεια όμως είναι ότι η ταινία, χωρίς να προσθέτει κάτι καινούριο στο κινηματογραφικό είδος, και χωρίς να αναζωογονεί το franchise, σου δίνει ένα ευχάριστο δίωρο, στο οποίο απλά θα χαλαρώσεις και ίσως ξεχάσεις την επόμενη μέρα. Ο Chris Hemsworth αποδεικνύεται χαρισματικός για ακόμη μια φορά, αφού το κωμικό στοιχείο το έχει με περίσσια ευκολία ενώ έχει απίστευτη χημεία με τη Tessa Thompson, κάτι το οποίο γνωρίζαμε από το Thor: Ragnarok. Ο Liam Neeson είναι πάντα θετική προσθήκη όπως και η Emma Thompson και γενικά το καστ κάνει πολύ καλή δουλειά.


Από εκεί και πέρα όποιες προσπάθειες και αν έκανε ο σκηνοθέτης στο να περάσει μηνύματα για τις δυσκολίες της μετανάστευσης και όποιες προσπάθειες έγιναν για πολιτικοποίηση της ταινίας, πέφτουν στο κενό, αφού δεν υπάρχει χρόνος ανάπτυξης, και στη τελική σε μια κωμική ταινία επιστημονικής φαντασίας, ίσως και να ήταν αχρείαστη προσπάθεια. Ο Kumail Nanjiani ως Pawny είναι απολαυστικός και έχει μερικές από τις καλύτερες ατάκες, τα οπτικά εφέ είναι πάρα πολύ καλά ενώ για όσους θέλουν μια ακόμη σύνδεση με το παρελθόν, υπάρχει σκηνή που δείχνει τους Agent K & Agent J να σώζουν τον κόσμο.

Προφανώς και δεν μιλάμε για το ποιοτικότερο πράγμα που θα κάνεις στον ελεύθερο σου χρόνο, αλλά οι τόσο αρνητικές κριτικές μοιάζουν απλά υπερβολή. Στη τελική ας μάθουμε να απολαμβάνουμε τα απλά του κινηματογράφου, χωρίς να ζητάμε σαιξπηρικές και ταραντινικές εξελίξεις σε ότι βλέπουμε. Και με τη παρουσία μας στις αίθουσες, ή μάλλον την απουσία, κρίνουμε και το μέλλον ενός franchise.

Βαθμολογία: 7/10


Tralier:


0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου