Το Pacific Rim: Uprising είναι ταινία επιστημονικής φαντασίας του 2018, κινηματογραφικό ντεμπούτο του εξαίρετου τηλεοπτικού δημιουργού, Steven S. DeKnight, και sequel της ταινίας του 2013 που είχε τον Guillermo del Toro να επιστρέφει μετά από πέντε χρόνια στο κινηματογράφο.
Η πρώτη ταινία με κόστος 190 εκατομμυρίων κατάφερε να κερδίσει 411 εκατομμύρια, κυρίως λόγω της ασιατικής αγοράς, για αυτό και η δεύτερη ταινία αγκάλιασε περισσότερο τον διεθνή της χαρακτήρα, με μόνο τρεις ηθοποιούς, τους Rinko Kikuchi, Charlie Day και Burn Gorman να επιστρέφουν από την πρώτη ταινία. Το πλάνο του DeKnight είναι να υπάρξει και τρίτη ταινία αλλά και μια γενική επέκταση του σύμπαντος του Pacific Rim, ενώ στο παρελθόν ο Del Toro δήλωσε ότι θα ήθελε να επεκταθεί και σε άλλα μέσα όπως οι τηλεοπτικές σειρές κινουμένων σχεδίων.
Η υπόθεση διαδραματίζεται 10 χρόνια μετά από την Μάχη του Ρήγματος, που εμπόδισε τα Kaiju από το να έρθουν ξανά στη Γη, και ακολουθεί τον γιο του μεγαλύτερου ήρωα του πολέμου, ο οποίος ζει μια εντελώς αντίθετη από τον πατέρα του ζωή, μέσα στην παρανομία και την απάτη.
Το Pacific Rim όταν κυκλοφόρησε, υπό την σκηνοθετική πινελιά του Del Toro, κατά πολλούς κουβαλούσε επιρροές από Lovecraft και είχε γενικά θετικές κριτικές και ένα καστ, το οποίο λόγω Elba και μόνο ανέβαζε επίπεδο. Το sequel, το οποίο έρχεται από τον DeKnight, γνωστό από σειρές όπως τα Spartacus και Peaky Blinders, αφήνει πίσω το μυθολογικό στοιχείο, και εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι δεν χρειάζεται να εξηγήσει πολλά πράγματα ως sequel, προσθέτει μια καλοδεχούμενη σπιρτάδα, που βλέπουμε σε ταινίες του Guy Ritchie συχνά, ενώ παράλληλα μας γνωρίζει μια νέα ομάδα που θα κουβαλήσει το franchise σε πιθανές συνέχειες.
Μην περιμένετε εξαιρετικό σενάριο, μην έχετε απαιτήσεις για κάτι περισσότερο από αυτό που σας υποσχέθηκε η πρώτη ταινία. Ρομπότ ενάντια σε τέρατα είναι η ταινία. Και σε αυτό κάνει εξαιρετική δουλειά από την αρχή μέχρι το τέλος. Οποιαδήποτε ανάπτυξη χαρακτήρων που θα πάρεις, που υπάρχει και αρκετό για το είδος, είναι μπόνους. Ο Boyega, σου θυμίζει αρκετά τον Elba, που για μένα σημαίνει ότι έκανε πολύ καλή δουλειά, ο Scott Eastwood ακόμη δεν έχω πειστεί ότι μπορεί να δώσει κάτι περισσότερο από αυτά που βλέπουμε στις ταινίες του ενώ η Cailee Spaeny και η νεαρή εκδοχή του χαρακτήρα της, Madeleine McGraw, δίνουν την πιο δυνατή συναισθηματικά σκηνή της ταινίας. Οι μάχες ήταν αρκετά καλές είτε ήταν Jaeger vs Jaeger είτε ήταν Jaeger vs Kaiju, αλλά αν μπορώ να πω κάτι αρνητικό σε αυτό ήταν το γεγονός ότι έλειπε λίγο η επικότητα των Kaiju του Del Toro. Επίσης ακόμη να πούμε ότι το βροχερό βράδυ της πρώτης ταινίας που έγινε σε ηλιόλουστη μέρα στη δεύτερη ήταν μια έξυπνη ιδέα για να το δούμε με διαφορετική ματιά
Βαθμολογία: 7/10
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου